Stokje – Picture time

Picture time! En dat dankzij ons Valerie. Deze keer geen vragen, maar wel foto’s. Foto’s van vroeger… Ik geef alvast dit stokje door aan Knettertje, Sofie en Katja 🙂 have fun!

Here we go:

•  Mijn hippie-jaren! Zo noem ik de jaren waar ik ongestoord naakt door het leven huppelde. Hier ben ik buiten in de tuin aan het pootje baden…

• Ik en mijn vake… op onze verjaardag. Inderdaad ‘onze’. We verjaren op dezelfde dag – 23 juni that is voor de geïnteresseerden.

•  Ons Annelies en mezelf. Ondertussen zijn we allebei wel al zo’n 8-9 jaar ouder, maar we zijn nog altijd even dikke vriendjes hoor 😉

• Ik op het feest van mijn plechtige communnie. Was een beetje speciaal omdat mijn moeke enkele weken voor mijn communnie heel ziek werd. Het communniefeest werd uitgesteld en in de kerstperiode van datzelfde jaar gevierd… met mijn moeke er nog bij!

• Moi op de acrogym… turnen is heeft altijd deel uitgemaakt van mijn leven. Eerst gewoon turnkring, dan acrogym en dan keurturnen… en nu…  hmmm niets meer. Ik mis het soms wel een beetje. (btw: ik ben de onderste 😉 )

Blazen is rijden

De nieuwste regel in ons Belgenlandje draait rond het alcoholslot. Dit apparaatje is vooral bedoelt voor bestuurders die al eens betrapt zijn op dronken achter het stuur zitten. Het alcoholslot is dus een straf die door een rechter kan worden opgelegd, naast een geldboete, of zelfs een rijverbod.

Het apparaat zorgt ervoor dat je auto niet kan starten voor je geblazen hebt. Na het blazen start de auto… tenminste als je nuchter bent. 

Toen ik van dit systeem hoorde was mijn eerste gedacht:
allemaal goed en wel, maar wat als je blaast… het apparaat zegt dat je nuchter bent, met als gevolg dat je kan vertrekken… maar dan de fles -let’s say – wiskey leegdrinkt terwijl je aan het rijden bent?

Of je bent dronken, maar wil echt wel naar huis rijden… dus laat je gewoon je nuchtere vriend blazen.

Maar goed… na wat research te hebben gedaan blijkt dat je niet alleen moet blazen voor vertrek, maar ook tijdens de rit. Dat kan mijn bedenkingen misschien wel oplossen, ja.

We’ll see if it works…

Web 2.0… it’s everywhere

Wat las ik vandaag op de blog van Kristof? Het World Wide Web biedt ons een test aan waaruit blijkt of je Web 2.0-kenner bent.

Het internet staat vol met quizjes. Na vandaag weet ik dat maar al te goed. Voor de site van Libelle zocht ik vandaag interessante testjes. Het resultaat daarvan vind je ongetwijfeld binnenkort terug op die website.

Ik kan dus met zekerheid zeggen dat het internet vol tests met onzin staat. Welke spice girl ben jij? Wie is je droomcelebrity? Hoe moet je je haar kammen op een dinsdag?

Maar aangezien ik mij toch wel interesseer voor het hele internet-gebeuren, én ik er enkele weken nog exaam van had 😉 wou ik dit Web 2.0-testje toch even ondergaan… al was ik wel een beetje bang om af te gaan.

Maar no worries… I took it, en dit is het resultaat:

Yep, yep… for what it’s worth: u hebt hier te maken met een echte Web 2.0 master

Om zelf te kijken of je er koek van gegeten hebt: doe de test!

How to become an One Tree Hill-addict?

Vandaag de dag is het misschien niet slim om over verslavingen te praten op de manier waarop ik dat ga doen. Meestal denken we onmiddellijk aan drugs of alcohol. Of krijgen we beelden van Amy Winehouse in ons hoofd.

Nee, daar ga ik het niet over hebben. Waarover dan wel? Mijn One Tree Hill-verslaving!
Eigenlijk is het allemaal Ann haar schuld. Maar ik neem het haar niet kwalijk want ik ben blij dat ik de serie ontdekt heb!

It all started ongeveer een jaar geleden in Italië. Ann had – als medicijn tegen de mogelijke verveling – drie seizoenen One Tree Hill bij. Zoals verwacht was die verveling er wel af en toe. En dan zaten we daar in de zetel: Ann, Cristina en ik op een laptop naar Les Frères Scott (zoals de Fransen zeggen) te kijken.
Tot op een gegeven moment Cristina een paar afleveringen verder had gekeken zonder ons. Ik kon het niet opbrengen mee te kijken zonder de vorige afleveringen te hebben gezien. Ik heb mij toen maar geconcentreerd op Friends (dat kun je altijd en overal volgen 😉 ).

Na de stage had Ann haar One Tree Hill-collectie uitgeleend aan Marijke. Mijn twee vriendinnetjes praatten over niets anders meer 😉 … Tijd om die collectie ook maar eens te lenen dus!
Ik keek de drie seizoenen op minder dan twee weken uit. Soms vier-vijf afleveringen per dag…. Ik was verkkocht!

Na alle afleveringen van de boxen te hebben gezien kwam het zwarte gat! Ik had geen One Tree Hill meer. Gelukkig deelde Marijke mijn verloren One Tree Hill-loze moment. Op de één of andere manier was ze in het bezit gekomen van seizoen vier!!! *Vreugdedans*

Dus ook seizoen vier werd op een weekje helemaal bekeken.
Nu, sinds begin januari, is in Amerika seizoen 5 gestart. Elke woensdag krijg ik de nieuwste aflevering binnen (dank u Filip)…. ik kijk dan ook elke keer weer uit naar woensdag. Als de The Cure zingt: “Friday I’m In Love”, dan zing ik: “Wednesday I Watch One Tree Hill”.

Tussen seizoen vier en vijf zijn de personages zogezegd vier jaar ouder geworden. Een hele verandering dus. Weg highschool, hello real word met een job. Net mijn niveau dus… over een aantal maanden zal dat ook voor mij het geval zijn. Misschien daarom dat ik me zo geconnecteerd voel met de serie?

Luistertip:
De OTH-radio op Last.fm

De week volgens Evy

Het eerste werkweekje bij Sanoma zit erop 🙂 Het viel best mee hoor,… die vele zenuwen waren eigenlijk voor niets nodig. En: ik mag ook journalistieke dingetjes doen. Bijvoorbeeld dit arikel op de website van Flair.
Minpuntje: ik ben verkouden! Of het van de vermoeidheid is (want let’s face it: met de exames en het nachtelijk studeren was mijn bioritme niet helemaal zoals het hoort), van de airco/verwarming in de auto of gewoon uit de lucht gegrepen…. ik weet het niet. Feit is: ik voel mij niet helemaal tiptop.

Enkele (leuke) weetjes die ik deze week heb opgestoken/ontdekt:

• “Vrijen en jij” in Fancy noemt nu ” Relatie Irritatie”. Het is mogelijk dat dit al lang zo is. Het was al een hele tijd geleden dat ik dit Nederlandse boekje nog gelezen heb.
• Ik vertoon passief, agressief rijgedrag. Nu ik elke dag bijna drie uur op de baan ben, waarvan de helft van die tijd door file of blokrijden wordt ingevuld, heb ik ontdekt dat ik mij verschrikkelijk hard irriteer aan andere chauffeurs. Het erge daaraan is dat ik gewoon tegen mezelf zaag… er is immers niemand anders die mij vergezeld tijdens de reis naar the job.
  GPS’s zijn overigens, samen met Ipod’s, de beste uitvindingen ever!
• Cappuccino (niet op zijn Italiaans – maar op zijn fakies) bevatten maar liefst 600 calorieën!
• Deze website met toffe accessoires. Als je eens niet weet wat kopen…
• Ik heb een Blackberry nodig. Oke, ik heb hem niet nódig, maar… ik wil het gewoon 😉

Verder is er nog Milan-nieuws: ondertussen staan we (‘we’ als in AC Milan 😉 ) al op de zesde plaats… We rukken op! Zesde is immers al een plaatsje in de UEFA Cup. En Milan heeft ook nog een wedstrijd minder gespeeld dan de andere ploegen in de Serie A. Het komt wel goed met mijn Rossoneri, ik voel het aan mijn theewater.