Over leer & duiven

Ik hou van de geur van leer. Echt leer. Of beter: ik hield van de geur van echt leer. Sinds kort weet ik immers hoe die dingen gemaakt worden. Een vriend van mij ging onlangs op vakantie naar Marokko, waar ze leer maken.

Wist je dat ze het leer flexibel krijgen door…. *spanningmoment*… het enkele weken/dagen (de tijdsspanne weet ik niet meer) te laten weken in…. *spanningmoment 2*!… in duivenkaka?!

Ja, echt waar! Dus meine Damen und Herren die hier rondlopen met een echte leren jas, of een echte leren handtas… You are walking around with somthing dat in de duivenkaka heeft gelegen.

Note to myself: misschien toch niet meer genietend diep inademen als ik nog eens een leerwinkel binnenstap.

Evita en de minivleesjes

Gourmetten is iets wat ik vroeger enkel tijdens de eindejaarsperiode deed. Iets wat ik dan ook met ‘het is koud buiten en we zitten gezellig rond iets dat vuur afgeeft’ associeer.

Vorig jaar heb ik gegourmet* in de zomer. Ik wou graag voor al mijn vriendjes en vriendinnetjes een BBQ houden ter gelegenheid van mijn verjaardag…. helaas stak de regen daar een stokje voor…. wat doe je dan met al die vleesjes? In de gourmetpannetjes smijten natuurlijk!

Deze zomer hebben Bram en ik weer het gourmettoestel boven gehaald. Bij gebrek aan tuin of terras vonden we het wel leuk om de BBQ nog eens te vervangen door een gourmetdinertje.

En gisteren was het opnieuw van datte. Gourmet in oktober, niet in december. En raad eens wat ik vanavond ga eten? Jawel… gourmet! Die twee dagen op rij is volledig toeval…

Maar euhm… Mijn trend is toch wel dat het gourmettoestel niet alleen meer tijdens de koude feestdagen boven wordt gehaald. Ow, en dat warme vuur wordt ook maar meer en meer door elektrische toestellen vervangen. Om de een of andere reden doet het me oud(er) voelen – 70-something, perhaps?

Hoe zit dat bij jullie?

*gegourmet… klopt dit?

Evita en de weddenschap

De Rode Duivels doen het toch al een paar jaren niet zo goed, right? Ik vond het dus wel redelijk om voor de wedstrijd van vrijdag tegen Kazachstan een weddenschapje af te sluiten met mijn allerliefste Bram.

Als de Belgen gelijk speelden (ik ben niet helemaal een doemdenker), moest Bram voor mij een nieuw paar schoenen betalen. Wij gingen zaterdag immers een toertje winkels doen. Als de RD’s wonnen moest ik bijleggen voor Bram zijn nieuwe digitale camera (hij had al een cadeaubon).

Tegen een land als Adzarbeidzjan maar gelijk spelen… ik dacht dat ik wel veilig zat met mijn weddenschap. Hellooooo shoes… helaas, dankzij Hazard, Wilmots  Timmy Simons en I don’t know who wonnen de Belgen… bye bye shoes 😦

“We” (lees: Bram) hebben nu wel een nieuwe camera. Die reeds getest is en goedbevonden. Het resultaat volgt ongetwijfeld een dezer dagen.

Evita parla l’italiano

Na die intensieve lessen – een maand aan een stuk 4 uur per dag – tijdens onze stage in Siena, kwam er van Italiaans (bij)leren niet veel meer in huis. Ik kon in de laars mijn plan trekken en dat was genoeg.

Alleen is die stage ondertussen al bijna 5 jaar geleden… en veel van mijn Italiaans is maar ‘cosi cosi’ niet meer.

Om een lang verhaal kort te maken. Vanaf september ben ik elke woensdag trouw naar de Italiaanse les aan het gaan. Momenteel is het nog simpel en richt het zich vooral op spreektaal. Maar het gaat vooruit. Ik kan u perfect vragen wat uw naam is, waar u vandaan komt, en wat u voor werk doet.

– Come si chiama?
* Mi chiamo Evy
– E di cognome?
* il mio cognome è Philips
– Di dové sei?
* Sono di Puurs, ma abito a Mechelen
– Dov’è Puurs?
* E una città in Belgio
– Qual è il tuo professione?
* Lavoro comé redattore

U ziet… binnenkort zijn de Italianen  niet meer veilig voor een spevuur aan vragen 🙂

Evita deed van ‘all-in’

… en het zal niet de laatste keer zijn.

Onze zelfgeplande low budget Ryanairreisjes en idem jeugdherbergen hebben hun charmes, maar wie écht wil genieten en niet te veel wil doen, moet beslist all-in op vakantie gaan. No money needed… toch niet tijdens de reis zelf.

Na de New York trip met Bram & Friends, trok ik deze keer naar Belek, Turkije met de collega’s. Never been there, never been on an all-in holiday… en al zeker niet in een vijfsterrenhotel* .

Op het programma:

• zalig weer: rond de 30° minstens
• Zonnecrème smeren: te veel gesmeerd. Ik zie bruin, maar niet heel bruin.
• heerlijke cockails: waar wel degelijk genoeg alcohol in zat, I should know
• bangelijke glijbanen: hou uw borsten vast of ze gaan vliegen
• een zoute zee: waar visjes in zaten
• een partyboot: waar ja van kon afspringen, recht het water in
• leuke spelletjes: met verrassende weetjes
• een hoop geplaag: wie is er ook al weer met kleren en al in het zwembad beland?
• een succesvolle brainstorm: ja, we zijn productief geweest
• beeldige dansen: van onszelf en over the top gay Turkish ladyboy
• … en many, many more.

Next on the triplist: een weekendje Hollandse zee met de Joujunkies.

*Deze info is gewoon noodzakelijk. Ik wil zeker niet stoefen 😉