Klaar is kees

Hij is klaar!

Ondanks de foutjes – die er wel degelijk inzitten, ook al zie je ze niet op deze webcamfoto’s – ben ik toch wel redelijk trots op mezelf.
De aanhouder wint!

Onzichtbaar?

Zaterdag reden wij tegen 70 km per uur op de ring van Mechelen. Dat mag daar. Het was ongeveer half 11 ’s avonds. Niet erg veel verkeer meer. De volgende lichten die we moeten passeren springen op groen. Wij rijden dus tegen 70 km per uur verder. Minderen een beetje als we aan de lichten komen, maar rijden toch nog zeker 60 km per uur. Ze waren immers net op groen gesprongen.

De auto in de tegenovergestelde richting die moest afslaan – en dus over onze baan moet oversteken – blijft stilstaan. Net als wij het kruispunt passeren steekt die toch over…

Het heeft weinig gescheeld of het was boem patat. Tegen een snelheid van 60 km per uur. Stilte en bibberen. Even bekomen en everything was fine. Geen idee wat die chauffeur bezielde.

…

Maandagavond rij ik na mijn werk naar huis. Ik passeer een baan met van die paaltjes aan de kanten van de weg waartussen je moet ‘zigzaggen’… om het verkeer te laten vertragen. Er zijn zo’n twee paaltjesreeksen. Aan de eerste heb ik voorrang, aan de tweede moet ik voorrang verlenen. Deze baan is vrij druk.

Ik kom aan de eerste reeks waar ik voorrang heb… alleen pakt de wagen die uit de andere richting komt mijn voorrang weg. Ik kijk eens vies. De auto die na wagen 1 komt, rijdt rustig mee door. Ik zet mij naar vooruit om na die tweede auto verder te rijden. Voorrang weet je wel.

Toch passeert auto drie ook nog snel mee. Als ik toch mijn voorrang neem, zit ik boem patat op die auto.
Als wagen vier ook nog mee passeert, heb ik er genoeg van. Ik tuut. Dat doe ik bijna nooit. Ik haat dat. Maar genoeg is genoeg. Ik heb daar voorrang!

…

Iets later rijd ik in een nogal smalle baan waar auto’s uit de twee richtingen mogen komen. Ik rij 30.
In tegenovergestelde richting komt een ligfiets aangereden. Op straat. Niet op het fietspad dat er vlak naast ligt. Zonder licht ook nog eens.

Ik vertraag een beetje. De ligfiets blijft in het midden van de baan rijden. Opzij gaan? Nee, dat is blijkbaar niet aan de orde voor ligfietsen. Ik moest met mijn wielen in de goot staan wachten tot dat de ligfietser, die te schoon was om op het fietspad te rijden of iets aan de kant te gaan, gepasseerd was.

Nu, volgens mij was die mens zelfmoord aan het plegen. Wie rijdt er nu in het donker zonder licht (of fluovestje of wat dan ook) op een ligfiets op een plaats waar fietsen niet thuishoren?

Oh, en ik heb het opgezocht: ligfietsen worden gewoon aanzien als fietsen. Geen afwijkende regels.

—

Is onze wagen soms onzichtbaar in het verkeer? Oké, het is een zwarte. En oké, het is tegenwoordig snel donker, maar hij bestaat wel degelijk, hoor.

Blèh, dat moest er even uit.

Edit: ons linker voorlicht is het aan het begeven. Het licht geeft nog maar een beetje licht. Misschien is dat het? Deze week eens een nieuw lampje gaan halen. Want… ik krijg het er van op mijn zenuwen! Al denk ik niet dat het voorlicht de reden is…

Durven we?

Ik ga ervoor! Nu ik toch in de doe-het-zelf-periode van mijn leven zit: nieuwe gerechten klaarmaken, breien,…

Ik ga vanavond ook mijn froefroe zelf bijknippen.

Heel youtube staat vol van how to filmpjes. Dus ook filmpjes over hoe je een schuine froefroe knipt zijn te vinden. Ik koos voor dit filmpje.

Nog voor minuut één van het filmpje voorbij is, zit ik klaarblijkelijk al met een megagroot probleem: ik heb geen kappersschaar. En ook al benadrukt het meisje in het filmpje om het niet met een andere schaar te doen… ga ik het wel doen. Daredevil die ik ben 😉

Indien jullie nog tips hebben: ik begin er rond half 9 deze avond aan. Ik zal tot die tijd alle tips in overweging nemen. Daarna… tja, te laat.

Ik heb al ooit eerder mijn froefroe zelf bijgeknipt. Ik heb toen gezworen dat nooit meer te doen.
Waarom niet? … Wel, kijk zelf maar.

Hopelijk gaat het vanavond beter. En anders wordt het enkele maanden speldjes en haarbandjes dragen.

Edit: I didn’t do it. Ik ga mij eerst een kappersschaar aanschaffen.

Koken met Evita

Eerder deze week twijfelde ik nog een beetje over welke quiche ik zou maken voor ons thanksgivingfeestje.

Ik ben toch voor een ratatouillequiche gegaan met gehakt.
De basis haalde ik op de site van Libelle Lekker. Ik ben bijna 2 jaar geleden een paar maand de webmaster geweest van deze site. En jawel, toen al kreeg ik dat gerechtje in het vizier. Eindelijk ben ik er dus eens aan toe gekomen om het te maken.

Al moet ik eerlijk toegeven: ik heb enkele aanpassingen gedaan.
Omdat ik mijn versie er minstens even lekker vind uitzien als die professioneel genomen foto op de site van Libelle Lekker én omdat het vrijdag is, wil ik jullie mijn receptje niet onthouden. Weekendfood!

Ik moet bekennen: het is een quiche voor deze avond, dus geproefd is er nog niet. Maar iets dat er zo goed uitziet – en zo goed ruikt -… dat kan toch niet slecht zijn?

Benodigdheden

• voorverpakt kruimeldeeg
• 2 tomaten
• 2/3 aubergine
• 1/2 courgette
• 200 gr gehakt*
• 3 eieren
• 2 dl room
• tijm
• peper
• boter

Werkwijze

1. Bak het gehakt in een pan. Doe er wat peper bij. Leg het daarna even apart op een bordje om af te koelen.
2. Snij de aubergine en courgette in kleine stukjes. Bak ze (in dezelfde pan –> minder afwas) eventjes terwijl je af en toe omroert. Voeg een beetje tijm toe.
3. Ontpit de 2 tomaten en snij ook in kleine stukjes. Doe ze bij de aubergine en courgette en laat nog even mee roerbakken.
4. Voeg het gehakt terug bij de groenten in de pan en laat even afkoelen.
5. Kluts de eieren en doe er de room bij. Klop tot een mooi eiermengsel.
6. Zet de oven op 180°C en laat voorverwarmen
7. Vouw het kruimeldeeg open over je bakvorm, prik met een vork enkele gaatjes in het deeg.
8. Verspreid de groenten en het gehakt over het deeg. Laat er het eiermengsel voorzichtig tussenlopen.
9. Bak de quiche gedurende 40 min op 180°C. Strooi daarna nog wat tijm over je quiche.

In vergelijking met het originele recept heb ik

• gehakt toegevoegd (ik wilde graag vlees erbij)
• geen ui gebruikt (ik ben daar niet zot van)
• geen rozemarijn gebruikt (had ik niet in huis)
• de tomaat niet ontveld (vergeten to be honest)
• de tijm na het bakken over de quiche gestrooid (ook vergeten eerst)

De quiche was – zonder oventijd – snel klaar en ik had er weinig afwas van aangezien ik enkel een bordje, een pan, een kom en wat bestek had vuilgemaakt heb.

Mocht je zin hebben, maak hem ook eens en laat me weten hoeveel sterren je hem geeft 😉

*Ik heb kalfs/rundsgehakt genomen omdat ik de lamsgehak niet meteen zag liggen in de Carrefour. Is ook goedkoper, I think.

Proficiat?

Bram postte vrijdag de eerste foto op Facebook. Zaterdag werd de tweede foto gepost.

Blijkbaar was dat genoeg om de mensen op het foute spoor te zetten.
Onbewust, natuurlijk. Neen, Bram heeft mij niet ten huwelijk gevraagd. Het zijn twee losstaande foto’s. Er zit niets achter verborgen.

De eerste foto is genomen op een doorsnee werkdag. Later is er doornormale pekesstoemp in dat bord beland. Wat 3 eenvoudige theelichtjes al niet doen, he? Of was het die fles wijn?

De tweede foto is genomen bij Mask’ara, een travestietenshow waar we al weken op voorhand voor hadden gereserveerd. Op avondjes uit, maak ik mezelf al eens op. Een aanrader trouwens die Mask’ara, al mogen ze hun website wel eens redesignen!

Waar u ons mogelijk wél proficiat mee mag wensen: wij wonen sinds zaterdag wettelijk samen.
Edit: maar ook dat heeft helemaal niets met die foto’s te maken.

Aangezien wij al meer dan 2 jaar feitelijk samenwonen, verandert er eigenlijk niet veel. Dus in plaats van een “proficiat” mag een “Ha! Eindelijk” ook 😉

Thanksgiving

Gisteren kerstversiering*, vandaag Thanksgiving… Ik ben in feeststemming!

Thanksgiving wordt normaal in ons Belgiënlandje niet gevierd. Maar mijn vrienden zouden mijn vrienden niet zijn als dat bij ons wel het geval was.
Thanksgiving wordt op 28 november gevierd, maar wij zijn flexibel. Wij zullen vrijdag al verkondigen waar we dankbaar voor zijn.

Uiteraard in het bijzijn van massa’s eten en drinken.
Vriendin Saskia is het brein achter dit feest. Haar man, Bert, woonde ooit in L’Amérique, vandaar.

Met een 15-tal vrienden komen we samen bij Saskia thuis. Iedereen neemt een gerechtje mee. Op voorhand worden de gerechten verdeeld: cocktails, hapjes, voorgerechtjes, hoofdgerechten, desserten. Mensen die een klein gerechtje hebben, nemen ook nog een flesje lekkers mee. Elk jaar opnieuw dé succesformule voor een geslaagde avond.

Bram en ik (haja, het is per koppel) maken dit jaar een voorgerecht. Ik heb besloten dat het een quiche zal worden. Concreter: een niet-vegetarische quiche. De vegetariër onder ons zorgt daar zelf voor.

Maa-aar: ik moet toegeven dat ik a) nog niet vaak een quiche heb gemaakt en b) sowieso geen heldin ben in de keuken.

Weten jullie een makkelijk receptje voor een quiche?

Liefst eentje waar niet té veel werk aan is, dat ik makkelijk een dag op voorhand kan maken en eentje zonder vis (dat lust ik namelijk zelf niet), maar met vlees.

Ik heb natuurlijk zelf wel al eens gegoogled. Quiche met ratatouille en room lijkt mij heerlijk. Alleen nog een stukje vlees vinden dat daar bij past. Kalkoen will do, I think. Of Chorizo?

*overigens: het pauwtje was als extraatje bedoeld. Hij was blij met de attentie, hij vond het alleen minder mooi dan de kerstbal met vogel. Begrijpelijk. Die was echt wel héél mooi 😉
Onze kerstboom zal op dezelfde manier als vorig jaar en het jaar daarvoor versierd worden. Bram en ik zijn, toen we onze eerste Kerst in het appartement gingen vieren, samen de kerstspulletjes gaan kopen. Die zullen – hopelijk – nog wel een paar jaar meegaan. Kerst is gezellig en ik hou van de versieringen, maar om er nu elk jaar massa’s geld aan uit te geven… Daar passen we voor 🙂

Vogels in de kerstboom

omdat Bram fan is van vogels… omdat ik twee jaar geleden bij het afbreken van de kerstboom de speciale vogeltjeskerstbal heb laten vallen… omdat ik zondag naar de Libelle Winterfair ben geweest… omdat daar een kraampje was met kerstboomversiering dat  – laat ons eerlijk zijn – nogal veel weg had van kitch… omdat Bram zijn achternaam ook een vogelsoort is…

… kocht ik dit mooie pauwtje, in het blauw, om in de kerstboom te hangen zetten.

Sterker nog: ik pakte het met véél liefde in en plakte er nog wat extra versiering op (omdat dat daar toch gratis lag op de Libelle Winterfair).

En toen, ’s avonds thuis, gaf ik mijn zorgvuldig uitgekozen cadeautje af. Het gesprek ging als volgt.

B: “Oooh…” in combinatie met een nogal verwarde gezichtsuitdrukking
E: “Weet je waarvoor dat dient?”
B: “Nee…”
E: “’t Is een vogel… een pauw! Om in de kerstboom te zetten…. omdat ik de vogeltjeskerstbal heb laten vallen.”
B: “Aah, dank u” in combinatie met een lach.

Ik zet me met tevreden blik recht om het inpakpapier op te ruimen.

B: “En toch gaan we ook nog zo’n nieuwe vogeltjeskerstbal zoeken.”
E: “Waarom? Vind je dit niet mooi”
B: “Evy… da’s nu toch een scharminkel?”

Tot zover impulsieve, kitcherige kerstaankopen.

De Filip(p)ijnen: uw geld voor hun leven

Toen ik gisteren een bericht op Facebook deelde, heb ik mezelf verbeterd in de comments. Mijn oorspronkelijke bericht ging over een inzamelactie ten voordele van de door de tyfoon getroffen Filipijnen.

Voor de duidelijkheid hashtagde ik, na mijn overtuigende boodschap “#Filipijnen”. Seconden nadien zag ik in het bericht dat Filipijnen met twee p’s geschreven werd. Ik verbeterde mezelf in de comments met een duidelijke “oh kak… #Filippijnen dus”.

Vandaag schuim ik een de online kranten af en zie ik dat ze Filipijnen toch met één p schrijven.
Na een klein researchje weet ik nu dat beide schrijfwijzen correct zijn. VRT Taalnet bevestigt.

Anyway,… gewoon even om te zeggen dat ik nog nooit enige vorm van geld gestort heb voor een natuurramp. Maar dat nu wel ga doen.

En wel via dit project, dat de centjes aan het Rode Kruis bezorgt.

Een prachtig initiatief van het -van-origine-Filippijnse- vriendje van een ex-collega van me. Hij, en zijn broer en zussen, gaan uit van het principe ‘geef de mensen iets in ruil voor hun steun’. Het werkt. Bij mij alvast toch.

Per schijf van 5 euro die je stort, krijg je een tombola-lootje waarmee je ‘iets’ kan winnen. Ik denk aan een voetbalshirt van Club Brugge, een fles gebottelde cocktail, een monoloog bij je thuis door Gilda De Bal, gesigneerd kookboek van Nathalie Meskens,… en veel meer.

Doen!

Brei-update!

Al lang, he? 😀

Shoplog

Ik heb mijn bankkaart nog eens boven gehaald. ’t Is zo dat er nog wel wat plaats is in mijn kleerkast. Not
Ik gebruikte mijn bankkaart online en “on field”.

Online zocht ik in de grote databank van Zalando. Ik ging voor een kleedje dat ik makkelijk bij goed weer kan aandoen met zwarte pumps. Maar het zal ook deze herfst/winter uit de kast komen. Denk nylon kousen, zwarte laarzen en een zwart golfje. Ik denk dat ik het zo zal dragen op de aankomende kerst- en nieuwjaarsfeesten.

On field zocht ik naar laarzen. Ik had er dan ook dringend nodig. Aangezien mijn vorige mij natte voeten bezorgden bij regenweer. In mijn hoofd wist ik exact wat ik wou. Bruine laarzen, tot midden mijn kuiten, met een hak. In de winkel: not so much my thing. Soms wel, maar dan gaf de prijs al snel 100 euro en meer aan. Too much pour moi. Na een zoektocht van toch zo’n 4 winkels. Heb ik bij Pronti exact gevonden wat ik wou! Voor 45 euro. Ze komen als je ze helemaal optrekt tot net onder de knie, maar je kan zo ook iets naar beneden duwen waardoor ze er helemaal uitzien hoe ik het wil.
Ondertussen draag ik ze meer dan een week en ze zitten geweldig. Zelfs geen zere scheenbenen heb ik ervan (ik draag niet zo dikwijls hakken en als er dan al eens draag, dan heb ik vaak pijn aan mijn scheenbenen).

Ik ga ze denk ik ook in het zwart kopen. Voor onder dat kleedje…om te beginnen.

Een foto vind ik niet online. Ik kocht ze dan ook on field 😉