Besparen op water!

Water is kostbaar, maar zeker ook kostelijk.

Gisteren heb ik Bram getrakteerd voor z’n verjaardag – die eigenlijk pas zaterdag is, maar door het 2 dagen voordien te doen is het verrassingseffect groter.
Een etentje in een Italiaans restaurant – incluiding aperitiefdrankje en voorgerecht, een cadeautje in de vorm van een PS3-spelletje en een avondje (2u) privé-sauna. Genieten, stiekem ook voor mij. Maar zeker ook niet goedkoop. You do the math.

Dure periode

Het is sowieso een dure periode voor ons -en mij. Ik kan hier makkelijk een lijstje maken:

• Enkele verjaardagen. Mensen die een kindje maken rond de nieuwjaarperiode? In mijn omgeving niet op één hand te tellen. Stop it :p Ik skip elke verjaardagactiviteit behalve die van Bram en Imen (mijn metekindje). Een welgemeende ‘sorry’ aan de anderen.
• Onze reis naar Italië. Voor wat we allemaal gaan doen, hebben we het vrij cheap gehouden – jeugdherbergen en campings, supermarkten – maar alles opgeteld is het wel een heuse som die we nog ter plekke gaan moeten betalen.
• Een trouwpartij in het verschiet, waar we een cadeautje voor moeten voorzien.
• Samen met vrienden de kerstperiode in Disneyland vieren. Uitstellen tot het jaar weet-ik-veel.
• Belastingen die binnenkort betaald dienen te worden. Die lager liggen dan verwacht, but still: is nog wel een hap uit mijn budget.
• Een skireis in 2014 waar een voorschot voor betaald moet worden. Thank God, enkel een voorschot.
• Een koersfiets voor onze geplande fietsavonturen. Wachten tot…?
• Ik heb eigenlijk echt een gsm nodig. Wachten tot nieuwjaar!

Anyway, ik had dus al de indruk dat ik ga moeten besparen. Ik ga moeten schrappen (zie: de lijst).

Appartementskosten

Kwamen we gisteren thuis van een ontspannen welness-avondje, en keek Bram nog even snel in de brievenbus: de afrekening van onze appartementskosten waren er.
Wat gemeenschappelijke kosten aan de tuin (waar wij overigens niks aan hebben) en de gang. The usual shit. Maar ook de afrekening voor ons waterverbruik.

Nu betalen wij voor ons water maandelijks al een voorschot. Blijkt dat wij iets minder dan het dubbele verbruiken van wat “men” denkt dat wij zouden verbruiken. De vorige zin betekent eigenlijk gewoon dat wij bijna evenveel als ons voorschot moeten opleggen. En ik kan u vertellen: daar kan je een skireis van maken. Een luxe-skireis. Maar die schrap ik niet van de lijst.

Besparen op water

Wij gebruiken water om te poetsen (wij hebben geen regenton, wegens geen tuin… waar we overigens wel kosten voor moeten betalen. Wisten we natuurlijk op voorhand), af te wassen, de was te doen, te koken en zowel Bram als ik nemen dagelijks een douche. Staan wij daar lang onder? Ik dacht van niet. Soms misschien. Als ik mijn haar moet wassen of als er ‘ontharingswerken’ moeten gebeuren.

Tanden poetsen

Hemel, ik poets mijn tanden ‘s morgens zelfs onder de douche om water te besparen. Had dat eens ergens gelezen.
Toen ik er vanmorgen over nadacht, denk ik wel dat het bij mij een omgekeerd effect heeft. Ik zet de douche aan en wacht even tot het water warm is, dan poets ik mijn tanden pas. Denk niet dat dat de bedoeling is…

Soit, ik heb vanmorgen mijn tanden aan de wasbak gewassen. En als je het mij vraagt, verbruik ik dan wél minder water. Even snel het kopje natmaken en dan een bekertje om mijn mond te spoelen. That’s it.

Keukenwekkertje

Hoe lang ik net onder de douche sta, weet ik eigenlijk niet. Daarom bedacht ik mij – ook al vanmorgen – dat we misschien een keukenwekkertje in de badkamer kunnen zetten en op die manier onze douchetijd kunnen controleren.
Ik weet alleen niet wat een redelijke tijd is. 4 minuten? En als ik mijn haar ook moet wassen 6 minuten? Als er ook nog eens ‘ontharingswerken” moeten gebeuren, ga ik toch voor een onbeperkte tijd gaan, denk ik. Snel, snel = snijwonden.

Op de fitness douchen

Een grote fout van mij is dat wanneer ik ga fitnessen mij thuis was. En ik neem ook elke morgen een douche – anders voel ik me echt slecht en vuil. Op fitnessdagen douche ik dus 2 keer per dag. Ik douche me thuis i.p.v. in de fitness voor het comfort vooral. Ik woon ook maar 3 à 4 minuten stappen van het fitnesscentrum. Ik moet dan bijvoorbeeld niet met handdoeken en washandjes liggen sleuren.
Vanaf nu gaat dat dus veranderen. Terug – want vroeger douchte ik mij wél ginds – daar het zweet van me afwassen.

Afwachten tot volgend jaar dus voor de resultaten… als we (waarschijnlijk vooral ik) het volhouden, that is.

Stokje: foto-tagging

Een nieuw stokje in blogland, een nieuwe blogpost pour moi.

“Plaats de laatste foto waarin jij getagt bent en vertel het ‘hoe, waar, waarom’ ervan.”

Rarara, wie ben ik? Tip: het heeft te maken met een groene pijl 😉

Deze foto is vrijdag genomen in De Planeet in Mechelen.
Er was een ‘Texaans feestje’ aan de gang. Als paradepaardje stond er zo’n mechanische stier (paardje/stier… mhihihi). Diegene die er het langst op kon blijven zitten kreeg zijn leeftijd in pintjes bier.

Yours truly had twee pogingen gekocht, maar na de eerste heb ik het voor bekeken gehouden. Zo’n stier berijden in een short is niet meteen de slimste optie. Ik zette een – toch wel mooie – 35 seconden neer.

Bram stond eventjes aan de leiding, maar uiteindelijk is er iemand over hem gegaan. Steven, Bram zijn neef, deed nog een poging en kwam gelijk te staan met die iemand die over Bram was gegaan. Uiteindelijk moesten Steven en de iemand dus nog ‘duelleren’. Steven won… en deelde zijn pintjes met ons. Dat is meteen wat je ziet op de foto.

Voila, weten jullie meteen ook wat ik zoal op een doorsnee vrijdagavond doe: mechanische stieren berijden.

Dream on

Bram onthoudt nooit zijn dromen. In de drie jaar dat wij samen zijn, heeft hij nog nooit gezegd: “amai, ik heb een rare droom gehad deze nacht.” Hij vergeet die ’s morgens.

Ik droom regelmatig… en onthoud dat. ’s Morgens word ik wakker en ben ik dan helemaal in de war over de betekenis, want really… ze slaan nergens op.

Deze nacht was het weer prijs:

Ik droomde dat ik stage deed in een ziekenhuis en dat ik samen met nog wat andere stagiairs in een kamer van een patiënt stond. Om de één of andere reden was men aan het werken in deze kamer. En ook al lag die kamer op de 8ste verdieping, er was een hele diepe put gegraven. De werkmannen waren niet aanwezig. Ik zie iets in de put liggen en haal het eruit. Het blijkt een bom te zijn.

Ik weet niet wat ik ermee moet doen want als ik ze loslaat gaat ze ontploffen. Ik besluit de bom buiten de kamer te houden, dus in de gang van het ziekenhuis. En laat los. Plof! En luide knal en wel wat schade, maar niet al te veel. Niemand in de kamer is gewond. Ik kijk op de gang en daar is niets meer.

Iedereen gaat naar beneden maar ik blijf verder werken in die kamer. Papierwerk. En dan is het plots 20u en ga ik naar huis.

That’s it. Soms weet ik wel waarom ik dingen droom. Dan kan ik een link leggen naar de realiteit.
Maar nu? Ik heb absoluut geen enkel idee. Ik heb niets met ziekenhuizen, ik heb niets met bommen,…

 

Reblog: slanker in 15 minuten?

Vandaag een reblog… van een ander.
Gewoon omdat ik het echt wel zotjes vind. En omdat ik jaloers ben dat ik daar zelf niet ben opgekomen. Doh!

Ene Melissa uit Australië heeft een voor- en-na foto van zichzelf genomen in haar bikini. Tussen beide foto’s zitten amper 15 minuten.
Ongelooflijk, want er lijken ook enkele kilo’s verloren te zijn… maar op 15 minuten?

Wat deed Melissa? Bij foto twee veranderde ze de lichtinval, ze smeerde wat bruinen-zonder-zon op zich, deed ze een zwarte (en dus slanke lijkende) zwembroek aan die ene maatje groter was dan het broekje in foto één, ze stak haar haar op, trok haar buik in, zette haar benen uit elkaar en trok haar schouders naar achter, liet haar arm niet meer rusten op haar lichaam en speelde wat met de zoom van haar Iphone.

Het resultaat spreekt voor zich:

15 minuten tijd tussen foto 1 en foto 2

Ik had het moeten weten eigenlijk. Omdat we net een nieuwe laptop hebben, wilde ik een foto met de webcam maken voor mijn accountprofiel.
Ik heb ook liggen spelen met lichtinvallen (gordijnen open, I say) en de positie van de lens. Die denkrimpels van mij irriteren me meer en meer. Ze worden dan ook groter en groter.

Anyway, lees hier de originele blogpost.

Ietsieminibeetje lichter haar

Tadaaaaaaaa… Deze snit wordt het!

Voor ik op verlof vertrek, plan ik nog om langs de kapper te lopen.
Ik ga eigenlijk – maar (?) – twee keer per jaar naar de kapper. Voor een volledige beurt, that is. De froefroe dient wel meer bijgeknipt te worden.

Meestal ga ik altijd voor dezelfde stijl. De stijl van de mevrouw – Alison Haislip – op de foto. Froefroe, beetje opgeknipt, tot op de schouders. Yep, that’s me.
Ik wil soms wel eens iets anders, maar hoe je het ook draait of keert, ik kom telkens weer uit bij deze stijl. Daar voel ik mij het best bij.

Om toch eens ‘iets anders’ te doen, ga ik highlights proberen. Zelf.
Kleuren enzo is mij te drastisch, maar onlangs las ik in een oude Libelle iets over een spray die je op enkele haarlokken moet spuiten, waardoor je haar een ietsieminibeetje lichter kleurt. Not trashy dus. Door de zon kleuren die haarlokken nog een extra tint lichter.

Kiekske dat ik ben, ben ik uiteraard de naam en het merk van dit product vergeten. Ik weet wel dat je het gewoon bij het Kruidvat kan kopen.
Na enkele zoektermen in Google te duwen, kom ik natuurlijk bij heel wat opties… maar er is nooit een spray bij die je bij het Kruidvat vindt. Damn.

Anyone? Suggesties? Ik wil het zelf doen en ik ben een grote leek. De bedoeling is ook dat het er niet al te lang in blijft.

Escalope Milanese

Ik durf al eens een escalope Milanese te nemen bij de Italiaan. Thuis heb ik dit nog nooit gegeten. Vroeger niet en sinds we samenwonen ook al niet.

Omdat het donderdag een feestdag was, planden Bram en ik dat dit de ideale dag was om eens te genieten van een huisbereide escalope Milanese. Jummiejummie.

Vorige zaterdag zochten wij in de Carrefour dus naar stukjes kalfslap. Niets in de verstoog, toch niets dun. Dan maar even vragen aan de bedientoog. “Mevrouw, dat moet u wel op voorhand vragen, hoor. Dat kunnen wij nu niet meer zo dun afsnijden.” Ik teleurgesteld terug naar de kar. Waarop mijn frank – redelijk traag – valt, dat ik dat dus wel zou kunnen bestellen om dan woensdag op te pikken.

Yours truly gaat dus redelijk truttig terug naar de bedientoog en vraagt om twee sneetjes kalfslap te bestellen tegen woensdag. Waarop de beenhouwer zelf aan mij vraagt voor wat dat moet dienen. “Escalope, meneer”. “En hoe gaat u dat bereiden?” Waarop ik het halve recept van Jeroen Meus begin af te rammelen.

“Ha”, zegt de mevrouw die eerst zei dat ze dat zo dun niet meer kunnen afsnijden nu. “Dat is geen escalope. Voor wat jij gaat klaarmaken, kan je gerust deze stukjes (die al klaarlagen in de bedientoog) gebruiken. Escalope zijn kalfslapjes die je dicht plooit en waar je een vulling tussen steekt.” Dat weten we ook weer. Al hebben Jeroen Meus en de restaurants waar ik al escalope Milanese heb besteld dus een foute naam op hun kaart/website/kookboek staan? Tjah.

Fastforward naar donderdag a.k.a feestdag a.k.a escalope Milanesedag ten huize De Pauw-Philips.

Het is een uur of zes en we zoeken eraan te beginnen. Ik zoek snel het recept nog even op terwijl Bram de benodigdheden klaarneemt.
“We zijn iets vergeten,” mompelt Bram. Ik denk bij mezelf: “over wat gaat hij nu weer zagen.” Soms denk ik dat, ja. Hij weet dat.
“We zijn vlees vergeten uit te leggen.” Wat? Right. Bevroren kalfslapjes. Bummer!
Omdat we niets anders voorzien hadden en alle winkels dicht waren – hence de feestdag – hebben we dan maar enkel de pasta en de saus gegeten die normaal bij de kalfslapjes hoorden.

Vrijdag gingen we naar Bobbejaanland. Geen escalope Milanese dus.
Maar vandaag, vandaag was het zover. Eindelijk! De escalope Milanese was verrassend snel klaar en erg lekker. Zeker voor herhaling vatbaar. Al wens ik volgende keer tóch dunnere kalfslapjes.

Random thoughts…

Dingen waarover ik vandaag zou kunnen schrijven:

• Hoe geweldig het voelt wanneer je met een oorstokje je oren uitkuist. Vooral als dat al even geleden is. Did that this morning!
• Die cursus Wedding Planner die momenteel op Groupon in de aanbieding staat. Should I?
• Die twee vrienden uit New York die een koppel willen worden in 40 dagen tijd. Alleen maar door regels te hanteren. Volgens mij kan dat zeker. Aandacht, that’s all it takes. Laat de grootste klojo een vrouw – de juiste – aandacht geven en BAM.
• Het feit dat ik tot een jaar geleden geweldig sterke nagels had en ze nu lijken af te brokkelen alsof het speculaas in een warme kop koffie is. Kak.
• Hoe ik het voel aan mijn theewater dat ik op het punt sta mijn “dieet” via My fitness Pall op te geven. Al een paar dagen geen calorieën geteld.
• Die babygenerator die ik op een Nederlandse website vond en lelijke babynamen weergeeft in combinatie met “De Pauw”. Misschien moet ons toekomstig – nog in de verste verte niet bestaand – kind “Philips” als achternaam krijgen.

Een sleepover!

Imen was er helemaal klaar voor. Zwemgerief, dekentje en bedje. Al leek ons bed haar interessanter 😉

 

Dit weekend kregen we mijn metekindje Imen op bezoek.

Voor de allereerste keer bleef ze bij ons slapen. Spannend. Ongetwijfeld voor haar, maar zeker ook voor ons.
U moet namelijk weten dat ik vroeger wel eens gebabysit heb op neefjes en nichtjes, maar dat was dan bij hen thuis en op een iets oudere leeftijd.  En al heel lang geleden.

Maar alles verliep vlekkeloos. Al valt dat niet helemaal letterlijk te nemen want haar kleertjes werden gedoopt in stoofvleessaus en onze zetel in “sneeuwbolletjes”-vocht.

Voor de rest heb ik een droom van een metekind:
blijft mooi in haar ons bed liggen tot na 10u, heeft maar één keer om haar mama gevraagd, heeft altijd fllink gezegd wanneer ze pipi en kaka moest doen en is zelfs mee in de “wildwaterbaan” gegaan.
(T.a.v. de kinderbescherming: om dat laatste vroeg ze zelf, we hebben ze zwembandjes aangedaan, ten allen tijde vastgehouden en eerst gecheckt of dat wel verantwoord was.)

Ik denk dat ze het wel leuk vond. Gaan zwemmen met Bram en meter Evy, daarna frietjes gaan eten en last but not least: naar de Smurfen 1 gekeken. En na een nachtje slapen: opnieuw naar de Smurfen 1 gekeken (ja, ja), in sneltempo een bad genomen en daarna de eendjes eten gaan geven. De eendjes doen verschieten hoorde er ook bij. Not sure of de eendjes dat wel zo leuk vonden…

En voor ons was het ook leuk. En lachen.
Ritjes in de auto die opgefleurd werden door de lyrics van K3-liedjes, Imen die aan het vertellen is tegen haar knuffeltje, onverstaanbaar gepraat in de slaap, om de 5 minuten een ‘waarom-vraag’ stellen, lachen met smurfen die tegen een raam vliegen, verstoppertje spelen achter de glijbaan in het zwembad en doen alsof ze ons niet ziet,…

 

 

Enkel woorden?

Dingen waar ik aan denk terwijl ik onder de douche sta:
Waarom zeggen wij “deur” tegen een “deur” en “raam” tegen een “raam”?

Soms vraag ik mij af waar woorden vandaan komen.

De oorsprong, van in het begin… Niet zozeer de etymologische uitleg die je krijgt wanneer je een woord opzoekt.
Ik bedoel: ik weet dat ons woord “mens” lijkt op het Duitse “Mensch” en ik kan heel makkelijk op het internet vinden dat dit woord oorspronkelijk teruggaat naar een Indo-Europese stam.

Maar ik bedoel heel, heel lang geleden. Bij de allereerste communicatie via geluid.

Wie heeft er ooit beslist dat de oermensen tegen een boom bijvoorbeeld “boeoehm” [insert oerklank] zouden? Of dat een grot een “whaaliam” [insert nog een andere oerklank].

Ik heb deze woorden nu gewoon verzonnen, maar er moet toch één iemand geweest zijn die toen beslist heeft: we “zeggen”- “mompelen”/”maken-maken-een-oermens-geluid” -tegen dit object “boeoehm”. Hoe gaat dat? Wie is daar mee begonnen?

Voor ons is het heel makkelijk om gewoon te zeggen: “we spreken terug af bij deze boom”. Maar hoe maakte de eerste mens dit duidelijk? Toen zelfs “boeoehm” nog niet ingeburgerd was. Door te wijzen, ja. I know. Maar hoe is “boeoehm” dan wel ingeburgerd geraakt? En dan nog al die andere “woorden”. Honger, tak, wassen, jagen,… al die termen maar dan in de oermens-taal (I’m sure dat hier ook wel een juiste term voor is, maar ik weet die niet, thank you.).

Want ja, er worden nu  nog geregeld nieuwe woorden uitgevonden. Maar die komen mondjesmaat. Die komen wanneer er nieuwe dingen worden uitgevonden.
Maar dingen zoals bomen, de zon, lucht, de zee, zand, grotten,… die waren er al… lang voor de eerste mens er was. En het geluid dat ze daarvoor kozen, moest toch uit het niets gekomen zijn?

En ik weet: ze kozen vaak het geluid dat het object maakt. Een koe doet “moeh”… logischerwijze zouden ze dat beest dus “moeh” genoemd hebben. Maar niet alles maakt geluid… Dus hoe zit dan?

… en zo mijn beste lezertjes, kan ik nog lang doorgaan.

U snapt dat ik soms lang onder de douche sta?

 

 

 

Opsporingsbericht delen a.u.b.

Een meisje waarbij ik vroeger op school – en op de schoolbus – zat, haar mama is sinds gisterenmorgen vermist. We woonden vroeger op een straat van elkaar. Ook al heb ik zo goed als geen contact meer met haar, dit doet raar…

Het zou erg leuk zijn als jullie dit bericht allemaal zouden willen verspreiden.

Hierbij het officiële opsporingsbericht:

Anne-Marie VERHEYDEN   
Feiten                      

De politie en het parket van Mechelen vragen om uit te kijken naar Anne-Marie VERHEYDEN, een vrouw van 50 uit PUURS, die sinds gisteren 07 augustus 2013 wordt vermist.
Ze verliet haar woning in Liezele-Dorp om 08u00. Sindsdien ontbreekt ieder spoor. Haar roepnaam is Annemie. 
Mevrouw VERHEYDEN rijdt met een grijze Renault Clio met nummerplaat VCS-828.
Mevrouw VERHEYDEN is struis en 1m60 lang. Ze heeft bruin grijzend haar en draagt een bril. Ze is in bezet van een witte jas met kap.

Getuigenissen:   

Heeft u Anne-Marie  VERHEYDEN gezien of weet u waar Anne-Marie  VERHEYDEN verblijft, gelieve dan contact op te nemen met de politie   via het gratis nummer :
0800/ 30.30.0 of reageer online