Gisteren, 22 juli 2013, waren Bram en ik 3 jaar samen!
3 jaar, bijgot! Wie had dat kunnen denken?
- Ik die nog nooit een serieuze relatie had gehad – excuseer aan diegene die net niet de kwaliteiten van Bram hadden en die het nooit langer dan 2 maand hebben uitgehouden. Niet serieus te noemen -,
- ik die nog nooit een jongen mee naar huis had genomen,
- ik die het koud zweet kreeg toen Bram op die eerste date met ons tweetjes vroeg hoeveel kinderen ik wil,
- ik die overtuigd moest worden om na een feestje ook eens als eerste te smssen dat ik het heel leuk vond,
- ik die een maand moest wachten op die tweede kus – bij de eerste waren we allebei nogal dronken – en dus al bij voorbaat dacht dat het toch niet de ware was,
- ik die helemaal in paniek sloeg toen de papa vroeger thuiskwam dan ik dacht – meet the parents, nu al? –,
- ik die van vanalles en nog wat achterdochtig en jaloers word.
Ja, die ik, is vandaag 3 jaar en 1 dag gelukkig – meestal toch 😉 – samen met haren Bram.
Feestje? Niet echt.
Het is een doordeweekse maandag geworden met na het werk een snelle doktersafspraak, een zwemuurtje, rijst met kalkoen in Provençaalse saus (meaning: geen feestmaal), een afwas en een paar afleveringen van Friends. En een hete nacht natuurlijk 😉
Wie had dat ooit gedacht,……:-) :-), maar ik herken het wel, Big en ik zijn al bijna 6jaar supergelukkig en eerlijk, ik geloofde niet meer in liefde,……